Mijn laatste hoop

<img src="https://epilepsie393413205.wordpress.com/wp-content/uploads/2019/04/img_2364.jpg&quot; class="size-full wp-image-94" width="1113" height="2001″>

Volgens mij had ik het al geschreven: Ik heb zo’n beetje alle medicijnen gehad die er voor mijn soort epilepsie te krijgen zijn. Afgelopen maart heb ik de éénnalaatste geprobeerd. Lamictal om precies te zijn. Heel langzaam opgebouwd, want er konden zich een aantal bijwerkingen voordoen, waarvan een aantal akelige. Gelukkig kwamen die maar heel zeldzaam voor! 3 Keer raden wat er bij mij gebeurde en ik dus accuut moest stoppen!! Zoiets geloof je gewoon niet. Het hele rijtje bijwerkingen had zich bijna allemaal voorgedaan. Ze gingen wel weer over, maar ik heb me vreselijk beroerd gevoeld, wat een k#tmedicijn. Nu is er nog één over, ik weet niet hoe het heet, maar het schijnt voor mij de laatste te zijn. Ik heb ook weer een nieuwe neuroloog. Dat is ook een dingetje hoor, je bouwt een vertrouwensband op met die persoon. Ik geef toe: ik heb ontzettend moeten wennen aan mijn vorige neurologe, maar het voelde echt goed bij haar. Nu start dat hele proces weer opnieuw en heel eerlijk, ik ben niet de makkelijkste patiënt. Ik ga ook voor kwaliteit van leven, dat vind ik heel belangrijk. De meeste artsen bekijken dat vaak anders. Zij denken: wanneer het medicijn helpt tegen de kwaal dan moet je de bijwerkingen maar voor lief nemen. Ja sorry, daar denk ik toch net iets anders over. Ik steek emotioneel anders in elkaar. Ik wil me ook happy voelen. Dus nu start voor mij binnenkort de laatste ronde en dan heb ik het hele scala aan medicijnen doorlopen wat betreft mijn soort epilepsie. Zou het dit dan zijn? Is dit mijn laatste hoop? Toch maar weer duimen. Ik draai ze er nog eens af 😁. Greetz Bianca.

Auteur: epilepsie.blog

Ik ben Bianca, heb een mooi gezin en heb epilepsie. De ziekte heeft een grote invloed op ons leven. Toch probeer ik mijn leven zo “normaal” mogelijk te leiden. Ik kan niet werken door de gevolgen van deze ziekte, maar houd me bezig met mijn gezin en mijn dieren. Ik ben gek op paarden en rijd daarom paard. Van onze honden geniet ik volop, daar heb ik heel veel geluk mee. Wanneer ik moe ben rusten ze lekker met me mee uit! Top toch? Mijn man is de beste man die je je maar kan voorstellen: daar kan ik altijd op vertrouwen. Bij aanvallen, moeheid, bijwerkingen, neerslachtigheid, medicijnenwissel, noem het maar op, hij is er altijd voor me. Zelfs tijdens onze onenigheden, dan zet hij zijn gevoelens opzij en vangt mij toch op. Dat is knap, ik weet niet of ik dat zou kunnen. Toch mis ik mijn sociale leven ontzettend. Doordat ik zo vroeg in mijn leven mijn baan ben kwijtgeraakt door deze ziekte loop je een hoop mis. Het beperkt je. Ik wil zo graag weer uit dat isolement, maar weet niet zo goed hoe. Mijn zoon woont al enkele jaren niet meer thuis. Hij woont en werkt in Amsterdam. Is daar gelukkig met zijn vriendin, maar ik had ze het liefst vlakbij gehad. Daar ben ik tenslotte moeder voor ☺️. Nu kan ik niet even vlug naar ze toe. Ik heb ook een hoop vrienden, maar zij werken. Logisch. Ik zou mijn dagen graag anders zien. Dat komt wel, ik weet het zeker.......🙂

7 gedachten over “Mijn laatste hoop”

  1. Hey bianca, ik duim met je mee👍🏻👍🏻!!

    Ik wil je graag nog iets zeggen; heb je weleens nagedacht om op het ‘holistische vlak’ te begeven? Er zijn holistische therapien die veel kunnen bereiken voor mensen met epilepsie.

    Ook schijnt meditatie en yoga echt goede resultaten te geven!

    Wellicht iets voor je om over na te denken.

    Groet marja

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    2. Beste Marja,

      Wanneer ik geen medicatie gebruik dan heb ik de hele dag aanvallen. Continu status zeg maar. Het stopt niet meer. Mijn epilepsie zit diep in mijn hoofd, in mijn temporale kwab en tijdens aanvallen verspreid het door mijn hele hoofd, ik zou wat jij voorstelt niet durven 😔. Alleen al van de spanning voor de aanval die gaat komen zou ik niet rustig zijn om te mediteren of yoga te beoefenen. Holistisch weet ik niet, maar stress is een groot risico voor aanvallen en wat ik al zei zonder medicijnen durf ik echt niet. Bedankt voor je reactie en fijn dat je met me meeduimt! Groetjes Bianca.

      Like

      Beantwoorden

      1. Hi bianca, ik bedoel niet zonder medicijnen hoor, maar gewoon naast het gebruik van medicijnen.

        Juist stress wordt verminderd door de beoefening van meditatie.

        Ik hoop dat de nieuwe medicijnen snel verlichting bij je brengen!

        Like

Geef een reactie op epilepsie.blog Reactie annuleren